Bana Galatasaray'imi geri verin!

Bana Galatasaray'imi geri verin!

Ne zamandir yazamiyorum buraya maalesef. Londra’ya gelisimin 1. ayini doldururken, kendimi yogun bir calisma temposunun icinde buldum klasik sanssizligim olarak. Sali gununden beri her gece 3-4’e kadar yogun bir sekilde calismis biri olarak, bir de ustune blog yazmak pek dusunulesi degil anlasilabilecegi uzere.

Lakin bu durum bile Galatasaray hakkinda dusunmeme engel degil. Uzun zamandir yazmak istedigim seyler var, icimde biriktirdigim.

Galatasaray benim icin cok farkli. Cogu kimse icin aptalca gelebilir, ama hayatimi tarif eden ana bir kac unsurdan biri. O kadar cok seviyorum.

Ancak son bir kac senede icimde beliren bir baska duygu daha var. Ust kimlik olarak, hayatimin bir parcasi olan, cok sevdigim, canim Galatasaray’imi olusturan tum alt kimliklerden nefret etme / duydugunda-gordugunde irkilme duygusu.

Galatasaray Yonetimi diyorsunuz.. Irkiliyorum.. Fenerbahce baskaninin dumen suyuna girmis, 1992’de toy bir yoneticiyken yarattigi efsaneyi bir cirpida silebilecek noktaya gelmis bir baskandan, O’nun altindaki kamuoyunda agirligi olmayan, pasif eleman yoneticilerden, ayni tarz soylemlerden nefret ediyorum. Galatasaray’in yoneticilerine bakiyorum, bir tane iclerinde ornek alabilecegim adam goremiyorum. Aldiklari aptalca kararlardan nefret ediyorum.

Galatasaray Kongre’si diyorsunuz.. Hala ayni isimlerin cevresinde donup dolasip bize yukaridaki paragrafda nefret ettigimi soyledigim yonetim modelleri sunmaktan oteye gecemeyen yapidan irkiliyorum. Yanlis anlamayin, Adnan Ozturk de secilseydi, emin olun bu kadar irkilirdim yine sanirim Galatasaray’i sarip sarmalamis yonetim sekillerinden..

Galatasaray taraftari diyorsunuz, irkiliyorum,,OK, let’s go’lu tezahuratlari aklima geliyor, urperiyorum. Aptalca isimlere sahip cikip, sahip cikmalari gereken yerde sirt cevirdiklerini dusunup kahroluyorum. Internetteki yansimalarinin toyluklarindan, internette kose baslarini tutmus toylarin Galatasaray uzerinden CM dedikleri oyunu oynarcasina Internet kamuoyu yaratmalarindan, Galatasaray’in Internet camiasinin yeterince akilli olmamasindan ve de buna ragmen yonetimin yakin takip altinda tuttugu bu Internet platformlarindan cok fazla etkilenmesinden de nefret ediyorum.. Kimseyi begenmeyen, etikci gozukup, klasik Galatasarayli yumusakligini sergileyen taraftarlardan nefret ediyorum. Yumusak olmayayim deyip, bunu yanlis algilayan; dogru yerde, takiminin hakkini koruyacak keskin tepkiler vermek yerine, tepkiyi siddet sanan Galatasaraylilardan da nefret ediyorum..

Galatasaray futbolculari diyorsunuz, yine iclerinde bir tane akilli adam barindirmayan bu guruhtan da her gordugumde uzaklasasim geliyor. Bakin daha yeteneklerine laf etmedim. Galatasaray’in orta sahasinin ortalama bir Anadolu takimindan kotu olmasina tahammul edemedigimden bahsetmiyorum. Kendisini bir sey sananlarindan, akilli oldugunu dusunup, cin olmadan adam carpanlarindan nefret ediyorum.

Galatasaray Teknik Kadrosu diyorsunuz; hala bu takim icin burda bir seyler yapmak uzere olduklarini hissettiremediklerinden oturu soguyorum. Hala Mustafa Sarp’in 11 ciktigini gorup, 20 senede izledigim binlerce maca lanet ediyorum. Bir efsane olarak daha gelen ismin daha, basari hikayesi yaratamamasina uzuluyorum..Galatasaray’in 10 senedir, iki macta bir kica-basa carpan toplardan gol yemesine, duran toplari hala savunmayi bilememesine ise artik sadece guluyorum.

Galatasaray’li eski futbolcular diyorsunuz.. Her biri cacik beyinli olup, kendi egolari adina hem kendilerini hem Galatasaray’i kucuk dusuren bu guruhtan nefret ediyorum..

Galatasaray tandansli basin diyorsunuz.. Yayinci kuruluslarda bir tane Galatasaray kamuoyuna yon verecek pozisyonda adam yetistiremeyen, isi gucu, dedikodu-entrika, cikar iliskisi olan bu topluluktan tiksiniyorum..

BANA GALATASARAY’IMI GERI VERIN YAHU!

Kim nasil yapacaksa, bir sekilde yapsin. Ben asik oldugum Galatasaray’imi yeniden istiyorum. Benim. Milyonlarin taptigi Galatasaray bu degil. Bu baska bir sey.. Durusuyla, bunyesinde ona yon verenlerle. Onu temsil eden taraftariyla, camiasiyla, farkli bir olusum bu..

Bu olusumun acilen bir terapiye ihtiyaci var. Nasil olur, ne sekilde olur bilmiyorum ama, Ozhan Canaydin’in actigi yoldan giden 2000’lerin Galatasaray’i zihnini kaybetmis bir organizma gibi.. Kendisini yaratan tum unsurlarla birlikte..

Nasil akil sagligini kaybetmis bir yakinimizdan uzaklasamazsak, Galatasaray’dan da uzaklasamiyoruz. O kadar cok seviyorum ki, su an o kadar isten firsat buldugum ilk anda O’na dair yazi yaziyorum...

Ama bilsin ki, artik bu goruntuden keyif almiyorum..